“Цондоолой & Цүндээлэй” дэвтэр №2

Хэрсүү хотын охин хөдөөнөө хэдий дасжээ. Таван хошуу мал тал дүүрэн бэлчиж, өвөө эмээдээ туслаад өрөм тараг зооглох нь түүний дуртай хүнс болжээ. Эхэндээ жаахан сөргөлдсөн ч эв түнжигтэй найзуудтай болсон. Намар болж сургууль орох үеэр найз нь сургуульдаа явчихлаа. Харин Цондоолой Цүндээлэйгийн хамт үлдлээ. Гэхдээ хөдөө сонирхолтой бөгөөд их ажилтай тул уйдах зав гарахгүй гэдэгт итгэлтэй байна. Хөдөө тохиосон хамгийн сонирхолтой явдал нь түүний төрсөн өдөр байлаа. Бялуу бас лаа үлээж тэмдэглэдэг уламжлал хөдөө өвөө эмээгийнд үйлчлэх болов уу? Өвөлжиж бас зусдаг малчин уламжлалын дагуу нүүдэлчин амьдралыг дэргэдээс харсан тэрээр энэ байдал дассан болов уу? Жилийн 4 улиралд малаа бэлчээрлүүлж нүүдэг учраас ТӨВ АЗИЙН ЦЭЭЖИН ДЭХ НҮҮДЭЛЧИН МОНГОЛЧУУД гэж биднийг нэрлэдэг. Мал, хэлтэй, хилтэй учраас Монгол улс маш баян билээ. Малаа хамгаалах эр зориг малчдад цөмд бий.